فصیح رنجوری، هر فردی با هر جنس اختلال روانی را در برمی گیرد. درون واقع، هرکسی که دچار اضطراب بی اندازه یا سایر عوارض سراسیمه کنندهٔ هیجانی، مثل تپش مدام و غیرمنطقی، فکرهای وسواسی، رفتارهای اجباری، حالت های متضاد و نفوذ کردن های جسمی و رنجیده است، بوسیله نشانی رسیده علیل شناخته می شود. با این مطلب همراه شوید تا شما را با ویژگی های فردیِ رسیده رنجوری و معیار هایی از رفتارهای روان رنجورانه بیشتر آشنا کنیم. حتما بخوانید:اضطراب از دست اعطا کردن چیست و چگونه با آن مقابله کنیم؟پرخاشگری چیست؛ علت پرخاشگری و نحوه تداوی آندرمان سست شدن روحی؛ ملالت چه تفاوتی با ناراحتی دارد؟ ویژگی های فردیِ افراد روان رنجور روان رنجوی چیست؟ رفتارهای افراد روان بستری حساسیت، ویژگی مثبت افراد رسا بستری رفتارهای روان رنجوری نشانهٔ چه هستند؟ چطور می نبوغ رفتارهای رسا رنجورانه را ایستا کرد؟
نشانه های روان رنجوری برخلاف روان پریشی، شامل اختلال های لوس شخصیتی، حس نکردن هوا اطراف و ازدست دادن بستگی با دنیای پا بر جا نیستند. درون بصیرت روانکاوی،اختلالات قضیه بوسیله نعوظ کلی روش های ناخودآگاهِ غلو آمیزی برای رویارویی با تضادهای درونی و اضطرابی هستند. بیشتر اختلال هایی که پیش نم اختلال مسئله نامیده می شدند، زمان حال جزو اختلال های اضطرابی به احصائیه می روند. به این افراد فصیح دلتنگ هم می گویند.
وقتی کسی را روان رنجور (Neurotic) یا رسیده نژند می نامند، سرود هتک حرمت ندارند؛ این فقط تشریحی از وضعیت اوست. وافر ها هستند که آن قدر بسیار از وزن تفکر کرده یا ناراحت اند که بوسیله قطع بی نظمی می رسند. روان نژندها نمی توانند از چیزهایی که مضطرب موجودی می کنند، مختار شوند. همهٔ اندیشه فردِ روان علیل مشغول سلامت، کار، یا تا اینکه نظرات دوستان و اطرافیانش است. همهٔ آدم ها چنین فردی هایی دارند؛ ولی افراد فصیح علیل بیش از حد چنین رفتارهایی از خویشتن نشان می دهند. آن ها تقلا نمی کنند با اطرافیان شان متفاوت باشند؛ فقط بیش از متوسطِ آدم سراسیمه هستند. آن ها متفاوت هستند؛ اما این ایرادی ندارد.
رسیده رنجوری آسان نیست؛ ولی نحو هایی برای کنترل آن وجود دارد و مراجعه به درمانگر یکی از آن گونه هاست. اما پیش از آنکه بوسیله این مرحله برسیم، بیایید ببینیم گویا رنجوری چیست و رسیده بستری بودن یعنی چه؟ ویژگی های فردیِ افراد روان رنجور
بنا کنار پژوهش های فصیح شناختی، پنج جنبهٔ حقیقی بخاطر شخصیت افراد وجود دارد؛ به این جنبه ها پنج بزرگ (The Big Five) می گویند که عبارت اند از: استقبال از تجربه، وظیفه شناسی، برون گرایی و در گرایی، سازگاری و روان رنجوری. سرنام های OCEAN و CANOE هم به همین جنبه ها اشاره دارند. روان شناس ها بخاطر گلچین اینکه هر محدودیت از کدام جنبهٔ شخصیتی برخوردار است، از ارزیابی های گوناگونی نصیب می گیرند. این ارزیابی ها مقدار این جنبه داخل وجود فرد را هم تعیین می کنند.
روان شناس ها از این مدلِ پنج عامل بزرگ شخصیت بخاطر دستیار بوسیله حساسیت روابط افراد درون جامعه و همین نعوظ رفتار آن ها در محل فرمان استفاده می کنند. بی نظیر روان رنجور، بوسیله تفکر دیگران دربارهٔ خود اهمیت زیادی می دهد و ابداع وخوی مضطرب لطافت نسبت به بقیه دارد. افراد مبتلا به روان رنجوری داخل تلاقی با اشتباهاتی که درون محل کار و تدریس مرتکب می شوند هم دشوار دارند. آن ها در نگرش حکم و تحصیل، نسبت به خودشان و دیگران بیش معترض هستند.
زیگموند فروید (Sigmund Freud) دربارهٔ فصیح رنجورها و روان رنجوری صحبت های اضافی کرده است. او مطالب یدکی غم دربارهٔ فصیح رنجوری تصنیف و درون آن ها بوسیله تفصیل دربارهٔ معنای آن توضیح داده است. او پیاده شدن این باور حیات که روان رنجوری به تامل تضادهای ناخودآگاهِ یک سرشت جنسی پدید آمده است. او این نتیجه را هم گرفته که رسا رنجوری به دوران کودکی فرد بازمی گردد. فروید باور داشت فرید مبتلا بوسیله روان رنجوری از این موضوع آگاهی ندارد. او پارسا بود فرد موردنظر می خواهد تضادهای درونی خویشتن را با مالیات گویا رنجوری برطرف کند؛ بنابراین این رفتارها را از خود نشان می دهد تا مشکلاتش را حل نرم. روان رنجوری چیست؟
یکی از نشانه های رسا رنجوری این است که فرد مبتلا مدام سراسیمه است. البته نگرانی امکان پذیر است نشانهٔ اضطراب بی آرامی باشد. فرد مبتلا به روان رنجوری دربارهٔ رفتارهای خود و دید دیگران نسبت به آن ها هم نگران است. او می ترسد دیگران از رفتارهایش خوش شان نیاید؛ و چه بسا مدام تو این مورد سؤال هم می کند. مسلما رابطه با فردی که مدام می پرسد آیا مرتکب اشتباهی شده، آیا مشکلی وجود دارد یا پرسش هایی مشابه، شاق است. نگران بودن کاملا طبیعی است؛ اما وقتی فرد متوجه می شود این نگرانی بیش از کمیت است، طوری که نمی تواند تمرکز کند یا فقره خویشتن را عمل بدهد، می توان گفت دستخوش روان رنجوری است.
امروزه روان شناس ها دیگر افراد را مبتلا به فصیح رنجوری امتیاز نمی دهند؛ ولی رفتارهای فصیح رنجوری هنوز هم مشکل معنی مختصر، ولی غالبی قلمداد می شوند. رسیده رنجوری یک محدودیت شخصیتی است که باعث می شود افراد احساس نگرانی، افسردگی خواه عصبانیت کنند و این طور رفتارهایی از خود نشان بدهند. رسا نژندی یا روان رنجوری اختلال سیلان ای تلقی می شد که احساسات و رفتارهای خاص خودش را به همراه دارد. در ادامه به مدل هایی از رفتارهای رسیده رنجوری رمز می کنیم: رفتارهای افراد روان بستری
متعدد ها روان رنجور هستند؛ اما از این مسئله آگاهی ندارند. شما تیمار چه بسا مضطرب باشید؛ اما از آن فاتحه نباشید. هر فردی، روان رنجوریِ ویژهٔ خودش را دارد؛ اما بعضی ها فصیح رنجورتر از بقیه اقدام می کنند. شاید با خودتان فکر می کنید اصلا چه چیز فصیح رنجوری بد است؟ باید گفت فرد رسیده رنجور، اطرافیانش را مستأصل می کند؛ آن هم بدون آنکه خودش متوجه باشد. هر کسی امکان پذیر است روان بستری باشد و نداند. شما بی آرامی خیال می کنید روان علیل هستید؟ پیش از آنکه بوسیله این پرسش پاسخ بدهید، بگذارید چند اقدام رایج فصیح رنجورها را بررسی کنیم و ببینیم شما هم این رفتارها را دارید خواه خیر. مدل هایی از رفتارهای رسیده رنجورانه
شاید این رفتارهایی که تو ادامه بیان می کنیم، بخاطر شما غصه بسیار آشنا باشند؛ در مقابل بسیار رایج و همه انسداد هستند. ۱. تحریک پذیری اشتراکی
آیا تا بوسیله حال همسایه ای داشته اید که مدام به کوچک ترین مسائل تعرض کند؟ مدام غر بزند که دنج باشید؛ نگذارید طفل ها درون حیاط بازی کنند؛ خواه سمت پله های آن ها نروید؛ چنین آدم هایی رفتارهای روان رنجوری دارند. ۲. شکایت از مشکلات جسمی، بدون دلیل پزشکی
بسیاری از رفتارهای فصیح رنجوری در قالب شکایت های گاه وبیگاه از وضعیت جسمی هستند، که هیچ دلیل پزشکی غصه ندارند. اگر کسی بسی دربارهٔ مشکلات جسمانی خویشتن صحبت کند، اما دلیل مشخصی برای آن ها نداشته باشد، سایرین را آزار می دهد. همین امکان پذیر است روابط بی تا رسیده بستری با دیگران را تیمار دچار بغرنج نرم. ۳. خشم جاده ای
افرادی که دستخوش خشم جاده ای هستند، رفتارهای گویا رنجوری از خویشتن نشان می دهند. هرچه نباشد، بالاخره هرکسی موقع رانندگی مرتکب اشتباهاتی می شود. بعضی ها کنترل خود را از مشت می دهند؛ اما کثرت ها بی آرامی خود را کنترل می کنند. ناراحت و عصبانی شدن بوسیله خاطر هر خبط کوچکی، از مقصد های رسیده رنجوری است. ۴. نگرانی برای ایمنی فرزند
نگرانی والدین بخاطر کوچک ترین خطراتی که فرزندشان را ممکن است تهدید کند، آن ها را بوسیله اصطلاح بوسیله «والدین هلیکوپتری» دگرگونی می یواش! این قسمت قسمت کردن از والدین آن قدر سراسیمه محافظت از فرزند خود هستند، که به او اجازهٔ کودکی کردن نمی دهند. بغرنج آن ها با ایمنی فرزندشان، عمر او را با چالشی اکید روبرو کرده و باعث می شود کودک مضطرب و خجول بار بیاید. ۵. توجه بیش از حد به مشکلات رسیده شناختی
از قضا، بعضی ها به منت می دانند که رفتارهای فصیح رنجوری دارند؛ اما به هر حال رفتار خود را دنباله می دهند. تردید نسبت به اشتی ذهنی، می تواند مشکل این قسمت قسمت کردن از افراد را بدتر هم بکند. البته چنانچه مقصد های جدی یک اختلال را در خود می بینید، حتما باید با مشاور فنی مشورت کنید؛ اما هر اتفاق کوچکی اندوه که می افتد، لازم زدودن خودتان را معاینه کنید! ۶. پریشانی هیجانی پهلو سر اتفاقات یومیه
ناراحت شدن به خاطر رخدادهای زشت کاملا طبیعی است؛ ولی ناراحت شدن بر روال مسائل زیاد پشیز روزمره، غیرمنطقی است. شکستن ناخن، ریختن یک استکان چای خواه پنج دقیقه دیرکردن دوستی که با او قرار دارید، هیچگاه کدام دلیلی برای خراب شدن کل روزتان نیستند. ۷. عاصی دانستن خود
کسانی که رفتارهای روان رنجوری دارند، اغلب بر سر چیزهایی که اصلا تقصیر آن ها نبوده، خویشتن را عاصی می دانند. بعضی ثانیه ها اشتباه متجاوز کوچکی مرتکب می شوند که هیچ کس هم ملتفت آن نمی شود؛ اما قرین یک مقصر بزرگ رفتار می کنند؛ با تمام وجود عذرخواهی می کنند و بوسیله تامل عاطفه مقصربودن، از چشم در چشم شدن با طرف مقابل غم امتناع می ورزند. ۸. فکر بیش از اندازه خواه خودخوری
تفکر بیش از کمیت خیر تنها رفتاری روان رنجورانه است؛ بلکه می تواند به افسردگی هم منتهی شود. چنانچه برای کارهایی که باید عمل می دادید اما ندادید خواه مسائل معدود یومیه خودخوری کنید، سایر رفتارهای رسا رنجورانه هم درون پی آن می آیند. ۹. کمال گرایی
بی اندازه ها یار دارند کارشان را به بهینه شکل مقدور انجام دهند. بین این تمایل و عاطفه اینکه هر کار کننده را باید بی عیب انجام داد، تفاوت وجود دارد. افراد کمال گرا، معمولا وقت بیشتری از آنچه باید را صرف ایفا کارها می کنند؛ چون نمی خواهند هرگز مرتکب مغلوط شوند. ۱۰. وابستگی
وابستگی بیش از اندازه به دیگران برای رفع نیازهای روزمره، ممکن است باعث رفتارهای رسا رنجورانهٔ گوناگونی شود. فرد رسا رنجور بوسیله جای اینکه خودش کارهایش را عمل دهد، منتظر می ماند تا دیگران برایش انجام بدهند. داخل واقع این طور ویژگی مسئولیت پذیر تراشیدن. ۱۱. مشکل در پیاده شدن آمدن با دیگران در محل کار
افرادی که رفتارهای رسیده رنجورانه دارند، معمولا در نگرش فقره نمی توانند با دیگران کنار بیایند. رفتارهای روان رنجورانهٔ اجتماعی مانند وابستگی، ممکن است این افراد را در روابط کاری دچار مشکل کرده و جلوی صعود سندیت را بگیرند. ۱۲. مشکل تو برآوردن نیازهای بدوی
روان رنجوری می تواند حتی بی تا را از برآوردن نیازهای اولیهٔ خودش هم بازدارد. اگر احساس ناراحتی و نگرانی کنید، امکان پذیر است نتوانید روی عمل کارهای کوچک انحصاری مشابه دوش گرفتن و اصلاح حزن تمرکز داشته باشید. تا اینکه نمی توانید برنامهٔ غذایی خود را متعاقب کرده خواه به اندازهٔ کافی استراحت کنید؛ چون هر تغییری کوچک در برنامه، باعث می شود احساس نگرانی و پراکندگی کنید. ۱۳. مشکل در روابط عاطفی
شاق در روابط عاطفی تو میان افراد مبتلا بوسیله فصیح رنجوری مد است. آن ها مدام غر می زنند و از طرف مقابل شان انتظار دارند کارهایی برایشان بکنند که خودشان به راحتی می توانند از پسِ آن ها بربیایند. آن ها مجاهدت می کنند طرف مقابل خود را کنترل کنند و چه بسا او را متهم به بی وفایی حزن می کنند؛ آن غصه بدون آنکه مدرک یا شاهدی بر مدعای خویشتن داشته باشند. ۱۴. معرکه به گونه انداختن
هرکسی امکان پذیر است معرکه به راه بیندازد؛ خواه مرد باشد خواه زن؛ او کنار شیوه مسائل جزئی، میان اطرافیان و دوستان معرکه برپا می درنگ و از کاه، کوه می سازد. فردی که چنین رفتارهایی دارد، خیر تنها خودش را سراسیمه می کند، بلکه باعث ناراحتی دیگران بی آرامی می شود و روز آرام همه را به هم می ریزد. ۱۵. بیم بیش از اندازه بر سر مسائل جزئی
ناراحتی پهلو سر رخدادهای ارشد ایرادی ندارد؛ اما ناراحتی، زاری گریه و در رختخواب ماندن، آن حزن وقتی اتفاق زیاد کوچکی افتاده که وقار چندانی ندارد، از آماج های رسیده رنجوری به احصائیه می جوی. تخیل کنید فردی، خودکاری را که مثلا با آن پای برگهٔ خرید ساختمانی اش را صحه کرده، گم می یواش. شاید بخشی تپش نخستین ایرادی نداشته باشد؛ اما وقتی آن را ارشد می کند و ترس او به زاری و خودخوری تبدیل می شود، می توان گفت بوسیله روان رنجوری مبتلاست. ۱۶. حسادت
افراد فصیح رنجور، اغلب نسبت به دیگران حسادت فراوانی دارند. آن ها می خواهند دارایی های سایرین را داشته باشند؛ از فرصت ها و مزایای آن ها برخوردار باشند؛ می خواهند داخل جایگاه دیگران باشند. آن ها این طور خواسته هایی را با رفتارهای روان رنجورانه نشان می دهند؛ رفتارهایی شبیه خراب کردن بقیه، درخواست آن ها بخاطر قبض چیزهایی که دارند، خواه حتی ربایش شان. ۱۷. خاصیت منفی به حوادث خنثی
گاهی اوقات حوادثی که گویا رنجورها را ناراحت می کند، در حقیقت نه خوب است و خیر زشت. با این حال، گویا رنجورها تاثیر منفی نسبت به آن ها دارند. ۱۸. وحشت کردن در موضع های نسبتا عادی
دچار وحشت شدن داخل موقعیت های تهدیدآمیز کاملا طبیعی است. پاسخ جنگ یا گریز (Fight-or-Flight Response) نامی است. اما اگر این سیستمِ پاسخ گویی زمانی عمل یواش که هیچگاه تهدیدی وجود ندارد، نشانه ای از روان رنجوری بی همتا به دست می دهد. ۱۹. بی ثباتی هیجانی
روان رنجورها بی اندازه راحت و با کوچک ترین رخدادی اعتدال هیجانی خود را از دست می دهند و به همین خاطر بی ثبات هستند. شاید یک دقیقه رفتار مناسبی داشته باشند و موقت پس از آن عصبانی و سپس ناراحت شوند. نمی قابلیت روی این مردم ها حساب کرد. ازاین رو، اطرافیان موجودی معمولا آزار می بینند. ۲۰. ناتوانی تو پیشبرد عمر روزمره، پس از یک پیوستگی مبصر و نامربوط
اختلال استرس پس از عارضه (PTSD) نوعی اقدام روان رنجورانه تلقی می شود. شاید فردی درون جنگ انبازی کرده، اینک با شنیدن صدای مثلا ترقه، ذهنش مکرر به آن عهد برمی گردد؛ این داخل واقع از تیر های روان رنجوری است. حساسیت، ویژگی مثبت افراد گویا رنجور
پژوهشگری به اشتهار ریچارد زینبرگ (Richard Zinbarg) دریافت که افراد گویا رنجور، متجاوز حساس و بی آرامی دل هستند. آن ها شاید نسبت به اضطراب و ملالت آسیب پذیر باشند؛ اما در عین حال به احساسات اطرافیان سندیت هم اهمیت داده و می کوشند بوسیله آن ها کمک کنند. مضطرب و رسیده بستری بودن، شما را «آدم بد» وقوع نمی کند؛ بلکه اصلا راهی بخاطر عمر است. در واقع رسیده رنجور، به فکر احساسات دیگران است و دوست دارد بوسیله آن ها کمک نرم تا عاطفه بهتری داشته باشند. حساسیت، ویژگی مثبتی است. رسا رنجوری مزایایی حزن دارد؛ از جمله همین حساسیت فراوان نسبت به احساسات سایرین. رفتارهای روان رنجوری نشانهٔ چه هستند؟
پیش تر گفتیم روان شناس ها دیگر روان رنجوری را تشخیص معتبری نمی دانند؛ پس این رفتارهای فصیح رنجورانه به چه معناست؟ اگر کسی ابد رفتارهای فصیح رنجورانه از خویشتن نشان می دهد، احتمالا شاق جدی ذهنی دارد؛ بخاطر نمونه، می توان به افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت مرزی، اختلال دوقطبی و اختلال هیبت اشاره کرد. امروزه پزشک ها چندان به روان رنجوری نمی پردازند؛ اما اگر رفتارهای روان رنجوری در بی مانند به ضابطه تبدیل شوند، می توانند به او معاون کنند. چطور می توان رفتارهای گویا رنجورانه را راکد کرد؟
چند راه برای راکد کردن رفتارهای فصیح رنجورانه این ها هستند: بالا بردن اعتماد به نفس؛ سعی برای عمل کارها برای خود؛ نمره کنجکاو مسئولیت ها؛ قناعت به داشته ها؛ مراقبت از خود، حتی وقتی حالش را ندارید؛ یادآوری اینکه اتفاقات کوچک ارزش ناراحت شدن ندارند.
اگر شما هم روان علیل هستید، ولی نمی توانید رفتارهای رسیده رنجورانهٔ خود را تغییر بدهید، باید از مشاور متخصص کمک بگیرید. این آنجایی اهمیت می یابد که وارسی ای تو سال ۲۰۰۲ علامت رحم کسانی که رفتارهای رسا رنجوری دارند، بیش از دیگران داخل معرض ابتلا به گویا پریشی هستند.
دارو، رفتاردرمانی شناختی و نحو های آرام بخشی، شبیه نفس کشیدن عمیق، از علاج های رایج فصیح رنجوری هستند. مدلل شده رفتاردرمانی هایی که محتوی آموزش و استواری باشند بی آرامی تو دگرگونی رفتارهای فصیح رنجورانه مؤثر هستند. در ادامه بخوانید: ملالت پنهان چیست و چه علائمی دارد؟
نشانه های روان رنجوری برخلاف روان پریشی، شامل اختلال های لوس شخصیتی، حس نکردن هوا اطراف و ازدست دادن بستگی با دنیای پا بر جا نیستند. درون بصیرت روانکاوی،اختلالات قضیه بوسیله نعوظ کلی روش های ناخودآگاهِ غلو آمیزی برای رویارویی با تضادهای درونی و اضطرابی هستند. بیشتر اختلال هایی که پیش نم اختلال مسئله نامیده می شدند، زمان حال جزو اختلال های اضطرابی به احصائیه می روند. به این افراد فصیح دلتنگ هم می گویند.
وقتی کسی را روان رنجور (Neurotic) یا رسیده نژند می نامند، سرود هتک حرمت ندارند؛ این فقط تشریحی از وضعیت اوست. وافر ها هستند که آن قدر بسیار از وزن تفکر کرده یا ناراحت اند که بوسیله قطع بی نظمی می رسند. روان نژندها نمی توانند از چیزهایی که مضطرب موجودی می کنند، مختار شوند. همهٔ اندیشه فردِ روان علیل مشغول سلامت، کار، یا تا اینکه نظرات دوستان و اطرافیانش است. همهٔ آدم ها چنین فردی هایی دارند؛ ولی افراد فصیح علیل بیش از حد چنین رفتارهایی از خویشتن نشان می دهند. آن ها تقلا نمی کنند با اطرافیان شان متفاوت باشند؛ فقط بیش از متوسطِ آدم سراسیمه هستند. آن ها متفاوت هستند؛ اما این ایرادی ندارد.
رسیده رنجوری آسان نیست؛ ولی نحو هایی برای کنترل آن وجود دارد و مراجعه به درمانگر یکی از آن گونه هاست. اما پیش از آنکه بوسیله این مرحله برسیم، بیایید ببینیم گویا رنجوری چیست و رسیده بستری بودن یعنی چه؟ ویژگی های فردیِ افراد روان رنجور
بنا کنار پژوهش های فصیح شناختی، پنج جنبهٔ حقیقی بخاطر شخصیت افراد وجود دارد؛ به این جنبه ها پنج بزرگ (The Big Five) می گویند که عبارت اند از: استقبال از تجربه، وظیفه شناسی، برون گرایی و در گرایی، سازگاری و روان رنجوری. سرنام های OCEAN و CANOE هم به همین جنبه ها اشاره دارند. روان شناس ها بخاطر گلچین اینکه هر محدودیت از کدام جنبهٔ شخصیتی برخوردار است، از ارزیابی های گوناگونی نصیب می گیرند. این ارزیابی ها مقدار این جنبه داخل وجود فرد را هم تعیین می کنند.
روان شناس ها از این مدلِ پنج عامل بزرگ شخصیت بخاطر دستیار بوسیله حساسیت روابط افراد درون جامعه و همین نعوظ رفتار آن ها در محل فرمان استفاده می کنند. بی نظیر روان رنجور، بوسیله تفکر دیگران دربارهٔ خود اهمیت زیادی می دهد و ابداع وخوی مضطرب لطافت نسبت به بقیه دارد. افراد مبتلا به روان رنجوری داخل تلاقی با اشتباهاتی که درون محل کار و تدریس مرتکب می شوند هم دشوار دارند. آن ها در نگرش حکم و تحصیل، نسبت به خودشان و دیگران بیش معترض هستند.
زیگموند فروید (Sigmund Freud) دربارهٔ فصیح رنجورها و روان رنجوری صحبت های اضافی کرده است. او مطالب یدکی غم دربارهٔ فصیح رنجوری تصنیف و درون آن ها بوسیله تفصیل دربارهٔ معنای آن توضیح داده است. او پیاده شدن این باور حیات که روان رنجوری به تامل تضادهای ناخودآگاهِ یک سرشت جنسی پدید آمده است. او این نتیجه را هم گرفته که رسا رنجوری به دوران کودکی فرد بازمی گردد. فروید باور داشت فرید مبتلا بوسیله روان رنجوری از این موضوع آگاهی ندارد. او پارسا بود فرد موردنظر می خواهد تضادهای درونی خویشتن را با مالیات گویا رنجوری برطرف کند؛ بنابراین این رفتارها را از خود نشان می دهد تا مشکلاتش را حل نرم. روان رنجوری چیست؟
یکی از نشانه های رسا رنجوری این است که فرد مبتلا مدام سراسیمه است. البته نگرانی امکان پذیر است نشانهٔ اضطراب بی آرامی باشد. فرد مبتلا به روان رنجوری دربارهٔ رفتارهای خود و دید دیگران نسبت به آن ها هم نگران است. او می ترسد دیگران از رفتارهایش خوش شان نیاید؛ و چه بسا مدام تو این مورد سؤال هم می کند. مسلما رابطه با فردی که مدام می پرسد آیا مرتکب اشتباهی شده، آیا مشکلی وجود دارد یا پرسش هایی مشابه، شاق است. نگران بودن کاملا طبیعی است؛ اما وقتی فرد متوجه می شود این نگرانی بیش از کمیت است، طوری که نمی تواند تمرکز کند یا فقره خویشتن را عمل بدهد، می توان گفت دستخوش روان رنجوری است.
امروزه روان شناس ها دیگر افراد را مبتلا به فصیح رنجوری امتیاز نمی دهند؛ ولی رفتارهای فصیح رنجوری هنوز هم مشکل معنی مختصر، ولی غالبی قلمداد می شوند. رسیده رنجوری یک محدودیت شخصیتی است که باعث می شود افراد احساس نگرانی، افسردگی خواه عصبانیت کنند و این طور رفتارهایی از خود نشان بدهند. رسا نژندی یا روان رنجوری اختلال سیلان ای تلقی می شد که احساسات و رفتارهای خاص خودش را به همراه دارد. در ادامه به مدل هایی از رفتارهای رسیده رنجوری رمز می کنیم: رفتارهای افراد روان بستری
متعدد ها روان رنجور هستند؛ اما از این مسئله آگاهی ندارند. شما تیمار چه بسا مضطرب باشید؛ اما از آن فاتحه نباشید. هر فردی، روان رنجوریِ ویژهٔ خودش را دارد؛ اما بعضی ها فصیح رنجورتر از بقیه اقدام می کنند. شاید با خودتان فکر می کنید اصلا چه چیز فصیح رنجوری بد است؟ باید گفت فرد رسیده رنجور، اطرافیانش را مستأصل می کند؛ آن هم بدون آنکه خودش متوجه باشد. هر کسی امکان پذیر است روان بستری باشد و نداند. شما بی آرامی خیال می کنید روان علیل هستید؟ پیش از آنکه بوسیله این پرسش پاسخ بدهید، بگذارید چند اقدام رایج فصیح رنجورها را بررسی کنیم و ببینیم شما هم این رفتارها را دارید خواه خیر. مدل هایی از رفتارهای رسیده رنجورانه
شاید این رفتارهایی که تو ادامه بیان می کنیم، بخاطر شما غصه بسیار آشنا باشند؛ در مقابل بسیار رایج و همه انسداد هستند. ۱. تحریک پذیری اشتراکی
آیا تا بوسیله حال همسایه ای داشته اید که مدام به کوچک ترین مسائل تعرض کند؟ مدام غر بزند که دنج باشید؛ نگذارید طفل ها درون حیاط بازی کنند؛ خواه سمت پله های آن ها نروید؛ چنین آدم هایی رفتارهای روان رنجوری دارند. ۲. شکایت از مشکلات جسمی، بدون دلیل پزشکی
بسیاری از رفتارهای فصیح رنجوری در قالب شکایت های گاه وبیگاه از وضعیت جسمی هستند، که هیچ دلیل پزشکی غصه ندارند. اگر کسی بسی دربارهٔ مشکلات جسمانی خویشتن صحبت کند، اما دلیل مشخصی برای آن ها نداشته باشد، سایرین را آزار می دهد. همین امکان پذیر است روابط بی تا رسیده بستری با دیگران را تیمار دچار بغرنج نرم. ۳. خشم جاده ای
افرادی که دستخوش خشم جاده ای هستند، رفتارهای گویا رنجوری از خویشتن نشان می دهند. هرچه نباشد، بالاخره هرکسی موقع رانندگی مرتکب اشتباهاتی می شود. بعضی ها کنترل خود را از مشت می دهند؛ اما کثرت ها بی آرامی خود را کنترل می کنند. ناراحت و عصبانی شدن بوسیله خاطر هر خبط کوچکی، از مقصد های رسیده رنجوری است. ۴. نگرانی برای ایمنی فرزند
نگرانی والدین بخاطر کوچک ترین خطراتی که فرزندشان را ممکن است تهدید کند، آن ها را بوسیله اصطلاح بوسیله «والدین هلیکوپتری» دگرگونی می یواش! این قسمت قسمت کردن از والدین آن قدر سراسیمه محافظت از فرزند خود هستند، که به او اجازهٔ کودکی کردن نمی دهند. بغرنج آن ها با ایمنی فرزندشان، عمر او را با چالشی اکید روبرو کرده و باعث می شود کودک مضطرب و خجول بار بیاید. ۵. توجه بیش از حد به مشکلات رسیده شناختی
از قضا، بعضی ها به منت می دانند که رفتارهای فصیح رنجوری دارند؛ اما به هر حال رفتار خود را دنباله می دهند. تردید نسبت به اشتی ذهنی، می تواند مشکل این قسمت قسمت کردن از افراد را بدتر هم بکند. البته چنانچه مقصد های جدی یک اختلال را در خود می بینید، حتما باید با مشاور فنی مشورت کنید؛ اما هر اتفاق کوچکی اندوه که می افتد، لازم زدودن خودتان را معاینه کنید! ۶. پریشانی هیجانی پهلو سر اتفاقات یومیه
ناراحت شدن به خاطر رخدادهای زشت کاملا طبیعی است؛ ولی ناراحت شدن بر روال مسائل زیاد پشیز روزمره، غیرمنطقی است. شکستن ناخن، ریختن یک استکان چای خواه پنج دقیقه دیرکردن دوستی که با او قرار دارید، هیچگاه کدام دلیلی برای خراب شدن کل روزتان نیستند. ۷. عاصی دانستن خود
کسانی که رفتارهای روان رنجوری دارند، اغلب بر سر چیزهایی که اصلا تقصیر آن ها نبوده، خویشتن را عاصی می دانند. بعضی ثانیه ها اشتباه متجاوز کوچکی مرتکب می شوند که هیچ کس هم ملتفت آن نمی شود؛ اما قرین یک مقصر بزرگ رفتار می کنند؛ با تمام وجود عذرخواهی می کنند و بوسیله تامل عاطفه مقصربودن، از چشم در چشم شدن با طرف مقابل غم امتناع می ورزند. ۸. فکر بیش از اندازه خواه خودخوری
تفکر بیش از کمیت خیر تنها رفتاری روان رنجورانه است؛ بلکه می تواند به افسردگی هم منتهی شود. چنانچه برای کارهایی که باید عمل می دادید اما ندادید خواه مسائل معدود یومیه خودخوری کنید، سایر رفتارهای رسا رنجورانه هم درون پی آن می آیند. ۹. کمال گرایی
بی اندازه ها یار دارند کارشان را به بهینه شکل مقدور انجام دهند. بین این تمایل و عاطفه اینکه هر کار کننده را باید بی عیب انجام داد، تفاوت وجود دارد. افراد کمال گرا، معمولا وقت بیشتری از آنچه باید را صرف ایفا کارها می کنند؛ چون نمی خواهند هرگز مرتکب مغلوط شوند. ۱۰. وابستگی
وابستگی بیش از اندازه به دیگران برای رفع نیازهای روزمره، ممکن است باعث رفتارهای رسا رنجورانهٔ گوناگونی شود. فرد رسا رنجور بوسیله جای اینکه خودش کارهایش را عمل دهد، منتظر می ماند تا دیگران برایش انجام بدهند. داخل واقع این طور ویژگی مسئولیت پذیر تراشیدن. ۱۱. مشکل در پیاده شدن آمدن با دیگران در محل کار
افرادی که رفتارهای رسیده رنجورانه دارند، معمولا در نگرش فقره نمی توانند با دیگران کنار بیایند. رفتارهای روان رنجورانهٔ اجتماعی مانند وابستگی، ممکن است این افراد را در روابط کاری دچار مشکل کرده و جلوی صعود سندیت را بگیرند. ۱۲. مشکل تو برآوردن نیازهای بدوی
روان رنجوری می تواند حتی بی تا را از برآوردن نیازهای اولیهٔ خودش هم بازدارد. اگر احساس ناراحتی و نگرانی کنید، امکان پذیر است نتوانید روی عمل کارهای کوچک انحصاری مشابه دوش گرفتن و اصلاح حزن تمرکز داشته باشید. تا اینکه نمی توانید برنامهٔ غذایی خود را متعاقب کرده خواه به اندازهٔ کافی استراحت کنید؛ چون هر تغییری کوچک در برنامه، باعث می شود احساس نگرانی و پراکندگی کنید. ۱۳. مشکل در روابط عاطفی
شاق در روابط عاطفی تو میان افراد مبتلا بوسیله فصیح رنجوری مد است. آن ها مدام غر می زنند و از طرف مقابل شان انتظار دارند کارهایی برایشان بکنند که خودشان به راحتی می توانند از پسِ آن ها بربیایند. آن ها مجاهدت می کنند طرف مقابل خود را کنترل کنند و چه بسا او را متهم به بی وفایی حزن می کنند؛ آن غصه بدون آنکه مدرک یا شاهدی بر مدعای خویشتن داشته باشند. ۱۴. معرکه به گونه انداختن
هرکسی امکان پذیر است معرکه به راه بیندازد؛ خواه مرد باشد خواه زن؛ او کنار شیوه مسائل جزئی، میان اطرافیان و دوستان معرکه برپا می درنگ و از کاه، کوه می سازد. فردی که چنین رفتارهایی دارد، خیر تنها خودش را سراسیمه می کند، بلکه باعث ناراحتی دیگران بی آرامی می شود و روز آرام همه را به هم می ریزد. ۱۵. بیم بیش از اندازه بر سر مسائل جزئی
ناراحتی پهلو سر رخدادهای ارشد ایرادی ندارد؛ اما ناراحتی، زاری گریه و در رختخواب ماندن، آن حزن وقتی اتفاق زیاد کوچکی افتاده که وقار چندانی ندارد، از آماج های رسیده رنجوری به احصائیه می جوی. تخیل کنید فردی، خودکاری را که مثلا با آن پای برگهٔ خرید ساختمانی اش را صحه کرده، گم می یواش. شاید بخشی تپش نخستین ایرادی نداشته باشد؛ اما وقتی آن را ارشد می کند و ترس او به زاری و خودخوری تبدیل می شود، می توان گفت بوسیله روان رنجوری مبتلاست. ۱۶. حسادت
افراد فصیح رنجور، اغلب نسبت به دیگران حسادت فراوانی دارند. آن ها می خواهند دارایی های سایرین را داشته باشند؛ از فرصت ها و مزایای آن ها برخوردار باشند؛ می خواهند داخل جایگاه دیگران باشند. آن ها این طور خواسته هایی را با رفتارهای روان رنجورانه نشان می دهند؛ رفتارهایی شبیه خراب کردن بقیه، درخواست آن ها بخاطر قبض چیزهایی که دارند، خواه حتی ربایش شان. ۱۷. خاصیت منفی به حوادث خنثی
گاهی اوقات حوادثی که گویا رنجورها را ناراحت می کند، در حقیقت نه خوب است و خیر زشت. با این حال، گویا رنجورها تاثیر منفی نسبت به آن ها دارند. ۱۸. وحشت کردن در موضع های نسبتا عادی
دچار وحشت شدن داخل موقعیت های تهدیدآمیز کاملا طبیعی است. پاسخ جنگ یا گریز (Fight-or-Flight Response) نامی است. اما اگر این سیستمِ پاسخ گویی زمانی عمل یواش که هیچگاه تهدیدی وجود ندارد، نشانه ای از روان رنجوری بی همتا به دست می دهد. ۱۹. بی ثباتی هیجانی
روان رنجورها بی اندازه راحت و با کوچک ترین رخدادی اعتدال هیجانی خود را از دست می دهند و به همین خاطر بی ثبات هستند. شاید یک دقیقه رفتار مناسبی داشته باشند و موقت پس از آن عصبانی و سپس ناراحت شوند. نمی قابلیت روی این مردم ها حساب کرد. ازاین رو، اطرافیان موجودی معمولا آزار می بینند. ۲۰. ناتوانی تو پیشبرد عمر روزمره، پس از یک پیوستگی مبصر و نامربوط
اختلال استرس پس از عارضه (PTSD) نوعی اقدام روان رنجورانه تلقی می شود. شاید فردی درون جنگ انبازی کرده، اینک با شنیدن صدای مثلا ترقه، ذهنش مکرر به آن عهد برمی گردد؛ این داخل واقع از تیر های روان رنجوری است. حساسیت، ویژگی مثبت افراد گویا رنجور
پژوهشگری به اشتهار ریچارد زینبرگ (Richard Zinbarg) دریافت که افراد گویا رنجور، متجاوز حساس و بی آرامی دل هستند. آن ها شاید نسبت به اضطراب و ملالت آسیب پذیر باشند؛ اما در عین حال به احساسات اطرافیان سندیت هم اهمیت داده و می کوشند بوسیله آن ها کمک کنند. مضطرب و رسیده بستری بودن، شما را «آدم بد» وقوع نمی کند؛ بلکه اصلا راهی بخاطر عمر است. در واقع رسیده رنجور، به فکر احساسات دیگران است و دوست دارد بوسیله آن ها کمک نرم تا عاطفه بهتری داشته باشند. حساسیت، ویژگی مثبتی است. رسا رنجوری مزایایی حزن دارد؛ از جمله همین حساسیت فراوان نسبت به احساسات سایرین. رفتارهای روان رنجوری نشانهٔ چه هستند؟
پیش تر گفتیم روان شناس ها دیگر روان رنجوری را تشخیص معتبری نمی دانند؛ پس این رفتارهای فصیح رنجورانه به چه معناست؟ اگر کسی ابد رفتارهای فصیح رنجورانه از خویشتن نشان می دهد، احتمالا شاق جدی ذهنی دارد؛ بخاطر نمونه، می توان به افسردگی، اضطراب، اختلال شخصیت مرزی، اختلال دوقطبی و اختلال هیبت اشاره کرد. امروزه پزشک ها چندان به روان رنجوری نمی پردازند؛ اما اگر رفتارهای روان رنجوری در بی مانند به ضابطه تبدیل شوند، می توانند به او معاون کنند. چطور می توان رفتارهای گویا رنجورانه را راکد کرد؟
چند راه برای راکد کردن رفتارهای فصیح رنجورانه این ها هستند: بالا بردن اعتماد به نفس؛ سعی برای عمل کارها برای خود؛ نمره کنجکاو مسئولیت ها؛ قناعت به داشته ها؛ مراقبت از خود، حتی وقتی حالش را ندارید؛ یادآوری اینکه اتفاقات کوچک ارزش ناراحت شدن ندارند.
اگر شما هم روان علیل هستید، ولی نمی توانید رفتارهای رسیده رنجورانهٔ خود را تغییر بدهید، باید از مشاور متخصص کمک بگیرید. این آنجایی اهمیت می یابد که وارسی ای تو سال ۲۰۰۲ علامت رحم کسانی که رفتارهای رسا رنجوری دارند، بیش از دیگران داخل معرض ابتلا به گویا پریشی هستند.
دارو، رفتاردرمانی شناختی و نحو های آرام بخشی، شبیه نفس کشیدن عمیق، از علاج های رایج فصیح رنجوری هستند. مدلل شده رفتاردرمانی هایی که محتوی آموزش و استواری باشند بی آرامی تو دگرگونی رفتارهای فصیح رنجورانه مؤثر هستند. در ادامه بخوانید: ملالت پنهان چیست و چه علائمی دارد؟